Corona en incest: zo op het oog totaal verschillende onderwerpen. Toch zie ik een verband. De invloed van corona op ons dagelijks leven is groot. Mijn man moet thuis werken, kinderen mogen niet naar school als ze verkouden zijn, we kunnen niet naar oma, alle sociale evenementen worden afgelast en ga zo maar door. De onzekerheid, het doorbreken van de normale structuren, het is continu voelbaar. En als er één ding belangrijk is voor de meeste overlevers van incest en seksueel misbruik is dat (een gevoel van) controle en structuur. Dat geeft houvast.

Omgaan met de situatie

Het coronavirus raakt ons allemaal, het is crisis. Teleurstellingen, angst, boosheid en bagatelliseren, zijn reacties die ik in de social media veel herken. Nu is de impact bij overlevers van incest en seksueel misbruik meestal een veelvoud van de impact op ‘normale’ mensen. Veel wordt afgezegd: therapie, activiteiten buitenshuis, contact met familie en vrienden. Je houvast is daarmee weg. Hoe ga je daarmee om? Hoe zorg je dat je zo min mogelijk getriggerd wordt?

Ik word getriggerd

Ik heb een paar fijne weken achter de rug, waarin ik voelde dat ik steviger ben dan ooit. De gebeurtenissen van de laatste tijd laten me desondanks niet onberoerd. Het geeft veel onrust. Alles gaat anders en het vraagt om een constant meebewegen. Ik merkte in de loop van de laatste week dat ik vaker geïrriteerd raakte. Op donderdag kwam het eruit doordat ik werd getriggerd.

Ik verheug me erop om te gaan wandelen in de zon. Er zijn afleidingen, waardoor ik het wandelen blijf uitstellen. Inmiddels is het wat bewolkt, maar ik besluit toch naar buiten te gaan. Tijdens het wandelen begint het te regenen, eerst een buitje en een tijdje later krijg ik een plensbui over me heen. Koud en kletsnat kom ik thuis. En boos, heel boos. Ik ben weer even ongeveer 18 jaar. Niets gaat zoals ik het wil, het lijkt wel of de grond onder mijn voeten weg slaat. Doelen en plannen die ik had, waar ik naartoe had geleefd, spatten uiteen. Ik ben onzeker, voel me machteloos en hopeloos en ben boos op de hele wereld. Het verlamt me. Thuis gekomen, trek ik me terug in de yurt, ik maak een vuurtje en neem de tijd om te voelen wat er is. Ik praat met mezelf, het deel dat geraakt is. Langzaam zakt mijn machteloosheid en boosheid. Vanavond uitrusten!

Hoe overleef je de sociale restricties?

Het is goed om je van de impact van de huidige situatie met daarbij de sociale restricties bewust te zijn. Als je zelf overlever bent van incest of seksueel misbruik, maar ook als hulpverlener, partner, familie en vriend. Een aantal tips voor overlevers om je voor te bereiden.

• Bepaal wie, wat of welke plaats jou de rust of veiligheid geeft die je nodig hebt, wat in de huidige situatie mogelijk is.
• Als je onrustig wordt van de continue stroom aan berichten op tv en social media, bescherm jezelf dan en kijk er bijvoorbeeld maar één of twee keer per dag naar.
• Kijk of er activiteiten zijn die je fijn vindt en die je thuis kunt doen, puzzelen, lezen, spelletjes, muziek luisteren etc.
• Heb je tijd over? Misschien is het juist nu de tijd om op te ruimen of schoon te maken in en om je huis.
• Overleg met je hulpverlener, kun je misschien bellen, mailen, skypen als het je allemaal teveel wordt. Wellicht kan de hulpverlening doorgaan door te skypen/facetimen oid. Of zoek iemand anders met wie dat wel kan.
• Bespreek met mensen in je directe omgeving wat jij nodig hebt of denkt te hebben. Maak afspraken als dat kan.
• Naar buiten kan altijd, probeer zoveel mogelijk de buitenlucht op te zoeken om tot rust te komen. Het is lente, de zon schijnt regelmatig, probeer ervan te genieten.

Hoe ga jij met deze situatie om?

Waar loop jij tegenaan? Hoe ga jij met deze situatie om? Heb jij naar aanleiding van de tips die in dit blog staan, zelf tips, ideeën, voorbeelden of vragen? Laat een reactie achter onder dit bericht of op facebook, of stuur me een pb. Samenwerking, delen en er zijn voor elkaar, is in deze tijd extra belangrijk.