Ik lees het artikel uit de Volkskrant ‘Griet Op de Beeck wilde incest bespreekbaar maken maar dat mislukte, waarom?’. In dit artikel wordt helder samengevat wat er allemaal gebeurt in de media nadat Griet Op de Beeck bij ‘De Wereld Draait Door’ haar incestverleden bekend heeft gemaakt.

Diep Geraakt

Het raakt me diep. Mijn maag trekt samen, ik krijg tranen in mijn ogen, ik word boos. Liever wil ik stoppen met lezen over de veroordelingen, de oordelen die zo gemakkelijk worden geventileerd, alsof het niet over een mens gaat. Dat raakt nu net de kern van de pijn: de persoon wordt een object en wordt niet erkend, ik word niet erkend.

Tot in de kern beschadigd

Als slachtoffer van incest, ben ik tot in mijn kern beschadigd. Al mijn grenzen, zelfs mijn fysieke, worden letterlijk en figuurlijk overschreden. Ik word als kind, als mens niet erkend. Ik word een object, een gebruiksvoorwerp.

Geen redding

Dat is het giftige van incest. Er is niemand waar ik naartoe kan, want het gebeurt in mijn eigen huis, door mijn vader. Het gebeurt bij de mensen die voor me moeten zorgen, waar ik afhankelijk van ben. Om te overleven moet ik dat deel van mijn bestaan ontkennen, want er valt niet mee te leven voor een kind.

Geen bestaansrecht

Hoe jonger de incest begint, hoe erger de persoonlijkheidsontwikkeling wordt verstoord. Slachtoffer zijn van incest betekent dat je bestaansrecht wordt ontkend en dat heeft ernstige gevolgen voor de ontwikkeling van je persoonlijkheid. Bij mij begint de incest door mijn vader al als ik baby ben. Dat betekent voor mij dat ik geen eigen identiteit kan opbouwen. Er geen plaats voor mij als persoon, ik leef in dienst van mijn ouders.

Herkenning

Ik zit voor de tv en kijk naar het interview van Griet Op de Beeck bij ‘De Wereld Draait Door’. Ze raakt mij. Ik heb het gevoel dat ze mijn verhaal vertelt. Dan vertelt ze dat ze zou wensen dat het niet waar was. Op dat moment rollen de tranen over mijn wangen, want o, wat zou ik dat ook graag willen: dat het niet waar is.

Een discussie die her-traumatiseert

De negatieve oordelen in de media doen mij pijn. Oordelen dat de waarheid van haar verhaal zeer betwijfeld moet worden, maken me boos. Mijn maag trekt er letterlijk van samen. Het raakt de kern: Griet wordt niet erkend, haar verhaal wordt in twijfel getrokken. In plaats van in te gaan op haar uitnodiging om open over incest te praten, wordt Griet het onderwerp van een wellesnietes discussie.

De impact van incest

Ik stop met bijhouden van alle reacties, want ik raak ervan uit mijn zwaar bevochten evenwicht. Ik schrijf op dat moment aan mijn boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. Ik voel meer dan ooit het belang van mijn boek: meer informatie en incest bespreekbaar maken.

Erkenning voor de gevolgen van incest

Ik maak incest en de gevolgen ervan bespreekbaar door middel van mijn boek. Het boek biedt erkenning voor slachtoffers en voor de gevolgen van incest. Want het probleem wordt niet opgelost zolang we weg blijven kijken.

Kijk, luister en leer

Mijn oproep is: kijk ernaar, luister en leer. Dat kan alleen als we (weer) nieuwsgierig worden naar elkaar, naar de mens, naar wat er zich werkelijk afspeelt. Stop met de zinloze wellesnietes discussie die ten koste gaat van de slachtoffers. Ik ben ervan overtuigd dat we de slachtoffers passende hulp kunnen aanbieden en daardoor veel leed en (maatschappelijke) kosten kunnen besparen.

Meer informatie over mijn boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’ kun je hier vinden. Het boek is daar ook te bestellen, of via bol.com.