Het is de week van het misbruikte kind, van 18 november tot en met 24 november. In het kader daarvan schrijf ik dit blog “incest is niet ‘af en toe’”.
Ik heb ook weleens wat meegemaakt
Ik ontmoet een vrouw, op straat. We raken aan de praat. Ze vraagt: “Wat doe je voor werk?” Ik antwoord: “Ik heb een praktijk voor coaching en training”. “O”, zegt ze, “wat voor coaching dan?” Een beetje voorzichtig nog zeg ik: “Ik ben gespecialiseerd in seksueel misbruik en incest”. “Dat is een zwaar onderwerp zeg! Hoe kom je daarbij?” “Ik ben zelf ervaringsdeskundige en zet zowel mijn opleiding als mijn ervaring in om mensen te begeleiden”, is mijn antwoord. “Wow, wat mooi dat je dat doet”. Dan volgt een aarzeling, ze kijkt naar me en neemt me vervolgens in vertrouwen: “Ik heb zelf ook weleens wat meegemaakt. Met een oom. Toen ik kind was. Ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Maar ik denk weleens dat ik het daardoor niet zo makkelijk heb gehad. En mijn kinderen ook niet. Ik ben zeventig jaar nu hè. Mijn man weet het ook niet.”
Zestig jaar zwijgen
Het gesprek gaat nog even verder. Ik luister naar haar verhaal. Een vreemde, die na ongeveer zestig! jaar zwijgen mij, een totale vreemde, haar verhaal verteld. Alsof ze nu pas beseft hoeveel impact het heeft gehad op haar leven. Want ja, ondanks haar zwijgen, heeft het meegespeeld in haar leven, in haar relatie en voor haar kinderen. In korte tijd verteld ze heel veel, niet alleen met woorden, maar ook met haar lichaamstaal. Zichtbaar is hoeveel pijn ze met zich meedraagt. Dan komt altijd weer het moment dat er gezegd wordt: “Maar ja, ik moet toch door!” Alsof er niets is gebeurd, het leven gaat verder, ik ‘parkeer’ de pijn om te doen wat ik moet doen. Zo gaat dat kennelijk.
Het leven gaat ‘gewoon’ verder
Incest is niet iets dat een plaats heeft in onze maatschappij. Af en toe brengt iemand zijn of haar verhaal naar buiten. Even is er veel publiciteit en aandacht en dan, dan lijkt het weer alsof alles gewoon verder gaat. Voor de overlever gaat het leven echter niet gewoon verder. Zij heeft zich kwetsbaar opgesteld, zich opengesteld en niets is erger dan als het leven daarna verder gaat alsof er niets is gebeurd. De impact van incest is zo ontzettend groot, het is als het ware verankerd in je lijf, in je systeem, in je leven. En of je nu geheeld bent of niet, het bepaalt je leven, je gedrag, je relaties.
Incest is niet ‘af en toe’
Net zoals incest ingrijpt in alle aspecten van het leven van het slachtoffer en van de overlever, zo grijpt incest diep in de maatschappij. Er is niet af en toe een slachtoffer. Er zijn heel veel slachtoffers, zoveel dat ik me er nog steeds over verbaas. Ooms, opa’s, neven, vaders, stiefvaders, broers en ook vrouwelijke daders niet te vergeten: moeders, nichtjes, zussen. Als je naar de cijfers kijkt, die liegen er niet om: 1 op de 3 vrouwen wordt voor haar 18de seksueel misbruikt, 1 op de 5 mannen wordt voor zijn 18de seksueel misbruikt en 55% van de daders is familie. Dat betekent dus: incest komt heel vaak voor! Als iemand zijn of haar verhaal deelt, probeer dan open te staan en te luisteren. Openheid is volgens mij het begin van verandering.
Meer weten?
In mijn boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’ beschrijf ik hoe ingrijpend de impact van incest is op het leven van de overlever én zijn of haar omgeving. Het boek is te koop via mijn website. Voor lezingen, trainingen en coaching ben ik beschikbaar, meer informatie is te vinden op wavecoaching.